Heel veel leven in de tuin lijkt er nu niet meer te zijn, behalve dan de vogels. Die zijn nu heel gelukkig met regelmatig voeren, water geven -ook als het vriest- en vooral beschutting. Zowel om te slapen, als om bescherming te zoeken tegen sperwers en katten. Daarvoor zijn bomen, boompjes en struiken met onder begroeiing in de tuin heel erg welkom. 
Er zitten nu steeds merels bij de rode appeltjes van de sierappel Red Sentinel. Ik denk dat de appeltjes lekkerder zijn voor vogels als er vorst is geweest, want ze zijn nu pas in trek en ze hangen er toch echt al een poosje. 
Dat geldt zeker voor de bessen van de Gelderse Roos en Liguster en met wat geluk komen daar dan goudvinken van eten.  
Diezelfde boompjes en struiken bieden structuur in de winter, want structuur houdt de tuin dan overeind. Ik weet niet of ik daar goed in ben geslaagd, dat kan vast wel beter. Ik houd niet erg van vormsnoei van wintergroene struiken, wat vaak een onderdeel is van het gewenste winterbeeld in tuintijdschriften en mijn zichtlijnen zijn ook nogal vaag. Maar dankzij Koning Winter is er aan structuur geen gebrek. Daar heeft de ijzel voor gezorgd -zo sprookjesachtig mooi- alle nog aanwezige bladeren waren wit bepoederd en hadden kristallen randjes. Die bladeren hebben zich wat laten overrompelen lijkt het wel. Veel struiken en bomen hadden nog blad en veel blad had ook nog een beetje kleur. 

Als je dat ziet, wil je graag meer en dan is het bos the place to be en dat was een heel bijzondere ervaring. 
Het is echt een voorrecht om dan met de laagstaande zon door het bos te lopen. De ijzel verdwijnt wel weer natuurlijk, maar de beelden blijven nog lang op het netvlies en ik kon het ook niet laten om veel foto’s te maken.
YT