Deze maand: Zuring

Dit is ook weer een plant, welke we in onze jeugd veel hebben gezien. Ik had vorige week een gesprek hierover met één van mijn zussen. Zij herinnerde zich dat we vroeger met Zuring speelden door er soep van te maken om dit waarschijnlijk aan de poppen te geven. Dit herinner ik mij niet meer, maar ben dan ook een paar jaar jonger.

In de Nieuwsflits van juli schreef ik tot welke familie de Klaverzuring behoort. Niet bij de Vlinderbloemenfamilie, zoals de Klavers. Dan zou je denken dat ze bij de familie van de Zuring behoort: nee dus. Het is een eigen familie: de Klaverzuringfamilie.

De Zuringsoorten behoren tot de Duizendknoopfamilie, waar vele kruidachtige planten ook onder vallen zoals boekweit, rabarber, Japanse duizendknoop (een exoot welke bestreden wordt).
Zoals bij vele planten zijn er wel 200 verschillende soorten Zuring en dan voornamelijk in Noord-Europa. Dit wordt veel teveel om over te vertellen en daarom beperk ik mij tot zes soorten welke ik met de Plantenwerkgroep vaak zie.

En dan begint de determinatie: hoe ging dit ook alweer????
De bloeiwijze, de bladvorm, de stengel, de vruchten, het leefmilieu en de bodem. En ook hier kun je vóór Zuring weer Water, Moeras en Krul, etc. zetten.

Even in het algemeen over de eigenschappen van De Zuring:
    Veel blad en een penwortel, waardoor dit lastigste onkruid op grasland moeilijk te bestrijden is.
    Giftig voor veel dieren.
    Geneeskrachtige werking: mild laxerend, gal opwekkend, verkoelend. Wordt gebruikt bij chronische huidziekten, leverstoornis, bloedarmoede etc.

Hieronder ga ik uitgebreider in op een zestal soorten (zie ook de foto per soort):
1.    Ridderzuring
Moeilijk te bestrijden mede doordat de zaden jarenlang overleven. De bladen zijn groot en breed. Chemische middelen helpen wel, maar zijn niet milieuvriendelijk. Ben je door een brandnetel geprikt, dan helpt het blad van de ridderzuring hiertegen. De plant kan 1,5 meter hoog worden. De bloemen kleuren rood en groen. 
2.    Veldzuring
De bladeren zijn langgerekt-pijlvormig en aan de voet van het blad omsluiten ze de steel. De bloemen zijn donkerrood. Zoals bij de meeste zuringsoorten zitten de bloemen in kransen aan vertakte aren aan de bovenste stengel. Hij is minimaal 0,5 meter hoog en komt voor op vochtige grasbermen, weilanden en ruigtes. Het verse jonge blad kun je in salades verwerken door dit even kort in zout water te leggen.
3.    Schapenzuring
Het blad is spiesvormig met zijwaarts gerichte voetslippen. Het wordt graag door schapen en geiten gegeten. Het groeit op droge, schrale, zure en kalkrijke grond en wordt ongeveer 0.3 meter hoog. Vroeger werd het verwerkt in vleesgerechten. Ook weer met rode bloemetjes.
4.    Krulzuring
De plant heeft kantige gegroefde stengels. De bladeren zijn langwerpig lancetvormig met gekroesde randen, waar je deze plant goed aan kunt herkennen. De bloemen zijn groenig. Het groeit vaak op verstoorde plaatsen zoals langs greppels, braakliggend grond, weilanden in de uiterwaarden etc. De plant kan 0,5-1,5 meter hoog worden. Niet eetbaar maar wordt wel gebruikt bij ziekte.
5.    Waterzuring
De plant wordt 1.5 meter hoog. De donkergroene, lancetvormige, leerachtige bladeren kunnen wel 0,5 meter lang zijn. De stengels zijn erg vertakt. De bloemen vormen een lichte roodbruine dichte sterk vertakte pluim. Groeit aan de oevers van zoet water. Het jonge blad is mals om te eten.
6.    Moeraszuring
Kan 1 meter hoog worden en groeit op open en natte plekken en vooral in rivierkleigebieden. Is erg giftig. Heeft ook lancetvormige bladen met rechtopstaande enigszins bochtige steel. Groenachtige gele bloemen vormen een losse vertakte open pluim.
De kinderen gaven de poppen vroeger nog niet zulk slecht voedsel! 
Volgende maand: Varens. BG