Nu kunnen we echt ons hart ophalen, zoveel verschillend jong groen met daartussen al heel veel kleurige bloemen. Het vrolijke geel en oranje van de Meconopsis cambrica, de schijnpapaver, die het prima doet in de halfschaduw. En dan de Geums, Nagelkruid, er zijn zulke mooie soorten voor een plekje voorin de border met ook prachtige namen: Mai Tai,  Mrs. Bradshaw of Lady Stratheden. Die kleuren hebben zo iets bijzonders. Een geweldige combinatie is een zacht oranje Geum voor de Blaasspirea- Physocarpus Little Angel, met hetzelfde oranje in ieder blad. En als de zon er dan doorheen schijnt met wat tegenlicht….

Het is ook een fantastisch hostajaar, ik heb ze zelden zo mooi gezien, door de droogte hebben de slakken lang op zich laten wachten. Nu met de recente regen komen ze weer massaal tevoorschijn, maar het blad is al goed stevig en kennelijk niet meer echt lekker. 

Ik had vorig jaar herfst geprobeerd om de salvia’s over te houden in de tuin, in een ring van gaas met veel blad er in. Ik vond de salvia’s zo mooi, met ook weer ongelooflijke  kleuren.  Het is maar zeer ten dele gelukt, de meeste zijn echt verdwenen. 
Alleen de klein bladige soorten, zoals Salvia Hotlips, die ook al bloeit, hebben de winter doorstaan. 
Ik ga deze herfst leren hoe ik ze moet stekken. Leve de tuinclub!  

Het ‘gazon’ is echt een kleine ramp, de bedoeling is dat het een rustig groen geheel is, waar de borders mooi op uitkomen. Maar het gazongras wordt geannexeerd door het gras witbol, samen met kruipende klavers en kruipende boterbloem. Eerst denk je, leuk wat bloemetjes ertussen, maar dat stadium zijn we voorbij, ze zijn zeer groeikrachtig.

Een succes is de strook langs de weg, vorig jaar ingezaaid met wilde bloemen. Toen bloeiden er veel papavers en korenbloemen, en nu helemaal niet. Maar wel veel margrieten, dagkoekoeksbloem, een hoge weegbree en vele gele composieten. Ik weet niet hoe die allemaal heten, maar samen ziet het er gezellig uit en ze trekken veel wilde bijtjes. 

YT